Wścieklizna

Obecnie niebezpieczeństwo zachorowania kota na wściekliznę (rabies) jest niewielkie. Wirus wścieklizny nie występuje w powietrzu, jak wirusy zarazy kotów lub zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy (kataru kociego). Do zakażenia wścieklizną konieczny jest bezpośredni kontakt z zakażonym zwierzęciem. Koty trzymane stale w domach lub korzystające ze spacerów w ogrodzie położonym w okolicach nie zagrożonych wścieklizną nie wymagają szczepienia ochronnego. Gdyby jednak pojawiła się, choćby tylko teoretyczna, możliwość spotkania ze zwierzęciem zakażonym wirusem wścieklizny, kota koniecznie trzeba będzie zaszczepić. Świadectwo szczepienia przeciw wściekliźnie jest też wymagane podczas wyjazdów za granicę.

Wścieklizna jest chorobą zwalczaną z urzędu. Jest to uzasadnione, gdyż w grę wchodzi życie ludzi. Na szczęście plan szczepień jest prosty. Przyjmuje się, że kocięta w wieku do 12 tygodni przebywające w domu nie są narażone na zakażenie wścieklizną. Począwszy od 12. tygodnia życia koty młode oraz dorosłe należy traktować jednakowo: 1) wykonać podstawowe uodporniające szczepienie jednorazowe, 2) powtarzać szczepienia w odstępach rocznych. Okres pełnej ochrony trwa rok.