Owczarek kaukaski
Kraj pochodzenia: Rosja.
Przeznaczenie: Pies pasterski, stróżujący i obrończy.
Klasyfikacja FCI: Grupa 2 Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne.
Sekcja 2. 2 Molosy, typ górski.
Nie podlegają próbom pracy.
Wygląd ogólny: Owczarek kaukaski to pies więcej niż średniego lub dużego wzrostu, o mocnej lub bardzo mocnej, ciężkiej budowie ciała, z natury ostry i nieufny wobec obcych. Te właściwości, a poza tym wytrzymałość, małe wymagania i zdolność przystosowywania się do najróżniejszych warunków klimatycznych, sprawiają, że może on być hodowany niemal we wszystkich strefach klimatycznych byłego ZSRR.
Najczęściej Owczarki kaukaskie występują w Gruzji, Armenii, Azerbejdżanie, Dagestanie i Kałmucji, a także na obszarach stepowych północnego Kaukazu i w rejonie Astrachania.
Psy zamieszkujące górskie obszary Kaukazu są najczęściej masywnej budowy, natomiast zamieszkujące stepy są lżejsze, wysokonożne, często nawet krótkowłose.
Zachowanie/Charakter: Pies o silnym, zrównoważonym, spokojnym usposobieniu, z dobrze rozwiniętymi reakcjami obronnymi, które uwidaczniają się w aktywnej formie. Typowa jest ostrość (ciętość) i nieufność w stosunku do obcych.
Typ budowy: Mocna lub bardzo mocna, ciężka budowa o masywnym kośćcu i silnych mięśniach. Skóra gruba, ale elastyczna.
Indeks kostny: (Wysokość w kłębie podzielona przez obwód śródręcza) wynosi dla psów 21-22, dla suk 20-22.
Format: (Stosunek długości x 100 do wysokości w kłębie) wynosi 102 – 108.
Cechy płci: Dobrze wykształcone. Psy są wyraźnie większe i masywniejsze od suk.
Głowa
Mózgoczaszka:
Czaszka: Masywna, szeroka, o silnie rozwiniętych kościach policzkowych, z szerokim, płaskim czołem, rozdzielonym niewielką bruzdą. Przełom czołowy: Przejście od mózgoczaszki do trzewioczaszki słabo zaznaczone.
Trzewioczaszka:
Nos: Mocny, szeroki, czarny. U osobników o umaszczeniu białym lub pszenicznym dopuszczalna jest trufla nosa w kolorze brązowym.
Kufa: Krótsza niż mózgoczaszka, zwężająca się w bardzo nieznacznym stopniu.
Fafle: Mocne (grube), ale przylegające i suche.
Uzębienie: Białe, duże, dobrze rozwinięte i ściśle przylegające do siebie zęby. Siekacze ustawione w jednej linii, zgryz nożycowy.
Oczy: Ciemne, owalne, średniej wielkości, głęboko osadzone.
Uszy: Wiszące, wysoko osadzone, krótko kopiowane.
Szyja: Bardzo mocna i krótka, noszona niezbyt wysoko, tworzy z linią grzbietu kąt 30°- 40°.
Tułów:
Kłąb: Szeroki, muskularny, wyraźnie odcinający się od partii grzbietowej.
Grzbiet: Szeroki, prosty, muskularny.
Lędźwie: Krótkie, szerokie, lekko wysklepione.
Zad: Szeroki, muskularny, ustawiony niemal poziomo.
Klatka piersiowa: Szeroka, głęboka, lekko wysklepiona. Dolna linia przebiega na wysokości łokci lub nieco poniżej.
Brzuch: Umiarkowanie podkasany.
Ogon: Wysoko osadzony, kiedy jest opuszczony sięga stawów skokowych. Może być noszony zakręcony w kształcie sierpa, koła lub zagięty hakowato. Dopuszczalny jest ogon kopiowany.
Kończyny przednie: Patrząc z przodu proste i równoległe. Kąt stawu barkowego wynosi ok. 100°.
Przedramię: Proste, masywne, umiarkowanie długie.
Sródręcze: Krótkie, masywne, ustawione pionowo, ewentualnie tylko nieznacznie nachylone.
Długość przednich kończyn mierzona do łokci wynosi nieco więcej niż połowa wysokości w kłębie. Indeks wysokonożności: 50-54.
Kończyny tylne: Patrząc z tyłu proste i równoległe; oglądany z profilu nieco wyprostowane na wysokości kolan.
Podudzie: Krótkie.
Staw kolanowy: Mocny, szeroki o nieco rozwartym kącie.
Śródstopie: Masywne, ustawione pionowo. Kiedy pies stoi, tylne kończyny nie mogą być odstawione do tyłu. Pionowa linia poprowadzona od guza siedzeniowego powinna przechodzić przez środek stawu skokowego i śródstopia.
Łapy (przednie i tylne): Duże, owalne, wysklepione, o mocno zwartych palcach.
Szata
Włos: Prosty, gruby, z obfitym jaśniejszym podszerstkiem. Na głowie i przednich stronach kończyn krótszy i mocno przylegający.
Rozróżnia się trzy typy
a) Psy długowłose, z długim włosem okrywowym, Tworzącym na szyi grzywę, na pośladkach obfite portki, a na tylnej stronie nóg obfite pióra. Długi włos okrywa ze wszystkich stron ogon, nadając mu gruby i puszysty wygląd.
b) krótkowłose, z gęstym, stosunkowo krótkim włosem, bez grzywy, piór, portek i puszystego ogona.
c) owłosienie pośrednie o wydłużonym włosie okrywowym, ale bez grzywy, portek, piór i puszystego ogona.
Maść: Różne odcienie szarości, najczęściej od jasnej do rdzawej, również ruda, słomkowa, biała, bura, pręgowana oraz łaciata i nakrapiana.
Chody: Swobodne, zazwyczaj równomierne i spokojne. Typowy jest krótki kłus, który przy przyspieszeniu przechodzi w ciężkawy galop. Kończyny muszą poruszać się w linii prostej i równolegle, przy czym przednie są nieco zbieżne. Przednie i tylne kończyny łatwo zginają się w stawach. Grzbiet i krzyż elastycznie sprężynują. Kłąb i zad powinny pozostawać w kłusie na tej samej wysokości.
Wzrost: Wysokość w kłębie musi wynosić u psów minimum 65 cm, u suk minimum 62 cm.
