Kot egipski mau
Miejsce pochodzenia Egipt/Włochy
Początki rasy starożytność
Inna nazwa brak
Waga 2,25-5 kg
Długość życia ponad 15 lat
Charakter Bardzo aktywny
Uważa się, że w starożytności kobiety wykonywały makijaż na podstawie rysów pyszczka kota mau. Malowały dwie linie, zaczyniając od wewnętrznego kącika oka przez policzek aż do ucha.
Podobno eleganckim egipskim przodkiem kota mail jest jakiś nakrapiany podgatunek dzikiego kota afrykańskiego, udomowionego po raz pierwszy tysiące lat temu przez starożytnych Egipcjan, którzy nie tylko rozpieszczali go jako swojego pupilka i pracownika, ale również czcili jako bóstwo. Możemy zobaczyć bardzo podobnego kota wewnątrz grobowca w Tebach, na malowidle pochodzącym z 1400 r. p.n.e. Z kolei na papirusie datowanym na 1100 r. p.n.e. widzimy wszechmocnego boga słońca Ra, przedstawionego jako nakrapiany kot ucinający głowę złemu wężowi.
W obecnej formie koty prawdopodobnie pochodzą z okolic Kairu – mau to po prostu egipskie słowo oznaczające kota -a stamtąd zostały przewiezione do Europy na początku XX w., kiedy spragnieni hodowcy z Francji, Szwajcarii i Włoch ochoczo zajęli się jego rozmnażaniem. Mimo założenia specjalistycznych hodowli gatunek uległ prawie całkowitemu wyginięciu podczas II wojny światowej. Od zagłady uratowała go Natalia Trubecka, rosyjska księżniczka na wygnaniu mieszkająca w Rzymie. Jeden z młodych znajomych podarował jej w pudełku po butach małego, szarego, nakrapianego kotka. Zakochana w tym bezbronnym stworzeniu, odkryła jego wartość, gdy poznała historię gatunku. Wkrótce rozpoczęła walkę o ocalenie cętko wan ej rasy.
Nawet dziś duch myśliwego i tropiciela żyjący w kotach mau daje się we znaki, kiedy nad wszystko przedkładają dobrą zabawę. Uwielbiają życie rodzinne, okazują ogromne przywiązanie i uczucia właścicielom. Jednak potrafią również okazać brak zainteresowania osobom, których nie znają. Są bardzo rozmowne, chociaż nie mają donośnego głosu, wydają jedynie chrapliwe dźwięki, drepcząc łapkami.
