Kot burmański
Miejsce pochodzenia Myanmar (Birma)
Początki rasy lata 30. XX w.
Inna nazwa brak
Waga 3,5-6,5 kg
Długość życia ponad 15 kg
Charakter inteligentny i głośny
Do burmańskiej kotki o imieniu Tarawood Antigone należy rekord powicia największej liczby kociąt w jednym miocie. 7 sierpnia 1970 r. czteroletnia kotka, należąca do Valerie Gane z Oxfordshire, wydała na świat 19 kociąt, z czego 4 urodziły się martwe. Z pozostałych 15 zwierząt tylko jedno było samiczką!
W przeciwieństwie do jego balijskiego kuzyna nazwa kota burmańskiego wzięła się rzeczywiście od nazwy miejsca, z którego pochodzi. Kot ten znajduje się w Księdze poezji o kotach, starożytnym tajskirn albumie, w którym przedstawiony został jako mieszkaniec buddyjskich świątyń. Wiadomo, że koty burmańskie zostały zaprezentowane w Wielkiej Brytanii w 1871 r., jednakże w tamtych czasach wierzono, że jest to odmiana brązowego kota syjamskiego, a nie osobny gatunek. Rasa kota, którą znamy dziś, sklasyfikowana została niedawno, w 1930 r., kiedy to doktor Joseph Cresman Thompson przywiózł z Birmy do Stanów Zjednoczonych brązową kotkę o imieniu Wong Mau. Kiedy nie mógł znaleźć dla niej odpowiedniego samca, skrzyżował ją z kotem syjamskim, nazwanym Tai Mau. Później Wong Mau skrzyżowano ponownie z jej synem, aby otrzymać ciemnobrązowe kocięta. Hodowla została zarejestrowana w Stanach Zjednoczonych w 1936 r.
Do Wielkiej Brytanii kot ten po raz pierwszy przybył razem z panem wracającym do kraju ze służby w Birmie w 1945 r. Został zarejestrowany przez GCCF w 1952 r. Pomimo że hodowla była wspierana przez wzajemne krzyżowanie brytyjskiego i amerykańskiego gatunku, ich wygląd jest różny. Europejska odmiana jest bardziej muskularna i kanciasta w porównaniu z zaoceanicznym kuzynem.
Kot burmański jest uczuciowym i przyjaznym stworzeniem, które lubi ludzkie towarzystwo i domowe otoczenie. Jest lojalny, dość rozmowny i uwielbia pieszczoty. Ich duża inteligencja często powoduje, że uczą się, jak otwierać drzwi czy okna, a więc należy uważać, bo lubią uciekać!
