Brytyjski kot krótkowłosy
Miejsce pochodzenia Wielka Brytania
Początki rasy lata 80. XIX w.
Inna nazwa różne – w zależności od koloru
Waga 4—8 kg
Długość życia 12 —13 lat
Charakter uczuciowy, ale niewymagający
Istnieje ponad 100 kolorów i rodzajów futra u brytyjskich kotów krótkowłosych.
Pomimo że aktywny rozwój brytyjskiego kota krótkowłosego rozpoczął się dopiero w drugiej połowic XIX w., jego hodowle w różnych formach istniały od setek lat. Rzymianie sprowadzili koty do Wielkiej Brytanii w 1 w. n.e. i od tego czasu przedstawiane były one na niezliczonych malowidłach, ilustracjach i rzeźbionych podobiznach. To zwyczajne zwierzę gospodarcze, żyjące na ulicy zostało zaprezentowane na wystawie w Kryształowym Pałacu w 1871 r. Na początku XX w. zaczęło stopniowo popadać w niełaskę, zastępowane modnymi egzotycznymi kotami. Jednakże po II wojnie światowej rasa ta przeżyła ponowny rozkwit wśród hodowców, którzy skrzyżowali ją z kotem perskim, uzyskując kota o grubym futrze i zachwycającym wyglądzie.
Brytyjski kot krótkowłosy ma ogromne serce. Kochający i uczuciowy, uwielbia zwijać się w kłębek na kolanach właściciela. Jednak nie należy wymagać od niego nieustannego towarzystwa i uwagi, jakie zapewniają jego egzotyczni kuzyni. Dobrze radzi sobie z dziećmi i jeżeli odpowiednio go przygotować, potrafi zaprzyjaźnić się z innymi zwierzętami. To duży kot, którego należy dobrze karmić, chociaż ma skłonności do obżarstwa i należy przestrzegać diety.
