Pierwsze wystawy kotów
Chociaż koty i ludzie żyli w harmonii przez wiele tysięcy lat, dopiero w połowie XIX w. narodziła się koncepcja selektywnej hodowli zwierząt rodowodowych – co wyraźnie kontrastowało z historią udomowionych psów, których szczególne zdolności, rozmiary i umiejętności były selektywnie pielęgnowane od wieków. Chociaż kot był bardzo pożądanym łowcą myszy, wciąż pozostawał tylko kotem. Mimo że niektórzy hodowcy kotów, znający możliwości wykorzystania swoich podopiecznych, błagali o ich uznanie, nie mieli wystarczających argumentów, które można by wykorzystać w polowaniu na dużą zwierzynę, pilnowaniu stada czy przynoszeniu upolowanego ptactwa. Narodziny kota do wielkości spowodowało całkiem inne pragnienie – chęć przebywania w pobliżu istoty która będzie połączeniem piękna i elegancji.
Jedyną osobą, która dostrzegła rosnącą popularność kotów; był poeta Harrison Weir. Mając na uwadze ogromną liczbę kotów żyjących w samym tylko Londynie, Weir stwierdził, iż „byłoby dobrze zorganizować wystawy kotów, aby móc lepiej zajmować się pupilami ze względu na ich różnego rodzaju gatunki, ubarwienie, cechy szczególne itp.”. Pierwszy oficjalny pokaz kotów odbył się 16 lipca 1871 r. w Pałacu Kryształowym w Londynie, a Weir, jego brat John Jenner Weir oraz pastor J.C. Macdona (dobrze znany miłośnik psów i zwolennik bernardynów) zasiedli na nim jako jurorzy. Wystawa, tłumnie odwiedzana przez gości i ogłoszona spektakularnym sukcesem, przyciągnęła 170 wystawców prezentujących 25 odmian kotów. Nagrodzonych zostało 32 panów, 15 zamężnych pań i 4 panny. Większość odmian oceniana była według ścisłych reguł hodowlanych ustalonych osobiście przez Weira, ale odznaczono również kilka kotów – ciekawostek, takich jak największy czy najtłuściejszy zwierzak.
Rosnąca popularność wystaw, które z czasem przybrały formę regularnych pokazów, przyczyniła się do powstania w 1887 r. National Cat Club (NCC) na czele z samym Harrisonem Weirem. Jednakże Wcir oddał swoją prezydenturę znajomemu artyście Louisowi Wainowi, kiedy spostrzegł, że członkowie klubu bardziej interesują się zdobywaniem nagród niż dobrem zwierząt. NCC pozostało głównym autorytetem w dziedzinie zasad hodowli kotów i funkcjonował do 1910 r., kiedy wyparty został przez nowo powstałe The Governing Council of the Cat Fancy (GCCF) – organizację dbającą o sprawy tych zwierząt w Wielkiej Brytanii do dziś. Polskich miłośników kotów zrzesza Polski Związek Felinologiczny.
W Stanach Zjednoczonych, podobnie jak w Wielkiej Brytanii, nieoficjalne pokazy kotów odbywały się przez wiele lat na lokalnych jarmarkach, zanim odbyła się pieiwsza Narodowa Wystawa Kotów w 1895 r. w nowojorskim Madison Square Garden. Zorganizowana przez Brytyjczyka – Jamesa T. I lyde’a, prezentowała 176 kotów, wystawionych przez 125 właścicieli. Po kilku następnych pokazach w 1896 r. zawiązano American Cat Club. Klub ten usiłował opracować i opublikować poradnik oraz rejestr zwierząt domowych w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Ameryka jest jednak wielkim krajem i podobne rezultaty próbowały osiągnąć inne kluby, takie jak Beresford Cat Club (nazwany tak na cześć znakomitego angielskiego hodowcy i dobroczyńcy, lorda Marcusa Beres-forda) czy Chicago Cat Club. W końcu w 1906 r. powstało American Cat Association (ACA), które dwa lata później zmieniło nazwę na Cat Fanciers’ Association (CFA – Stowarzyszenie Miłośników Kotów).
Od tego czasu na świecie pojawiło się wiele rejestrów. Do największych światowych organizacji miłośników kotów gromadzących narodowe rejestry poza GCCF i CFA, należą: Federation Internationale Felinc (FIFe, Międzynarodowa Federacja Felinologiczna) oraz The International Cat Association (TICA).
