Większość naszych domowych kotów rzadko ma okazję upolować mysz; dlatego tak ważna jest właściwa dieta. Lepsze niż jeden obfity posiłek są małe porcje kilka razy dziennie – również w naturalnym środowisku polowanie kończy się powodzeniem tylko raz na kilka godzin. Jako zwierzęta mięsożerne koty potrzebują przede wszystkim białka, tłuszczów i węglowodanów, a do tego soli mineralnych i witamin. Gotowy pokarm z puszek stanowi wprawdzie pełnowartościowe pożywienie, ale nie jest zbyt tani i pozostawia mnóstwo odpadków. Sucha karma zaś powinna stanowić jedynie uzupełnienie diety, i być stale w miseczce – na wypadek, gdyby kot zgłodniał. Koty są smakoszami i lubią urozmaicone jedzenie. Można im sprawić radość surowym lub podpieczonym mięsem (mogą być podroby) pokrojonym na drobne kawałki, rybą (bez ości!) – surową, gotowaną bądź z puszki, jajkiem, mlekiem czy serem. Pamiętajmy, że miseczka musi być zawsze dokładnie wymyta! Wieprzowina zawiera często zabójcze dla kotów wirusy – nie ugotowaną nie wolno karmić kota. Surowa wątroba, podobnie jak mleko, wywołuje u niektórych kotów biegunkę. Wiele kotów lubi warzywa, można więc do ich jedzenia dodać nieco gotowanego szpinaku, utartej marchewki, ziemniaków, groszku czy ryżu. Pokarm powinien mieć temperaturę pokojową i nie zawierać przypraw. Łyżeczka oleju roślinnego czy masła pozwoli na łatwiejsze pozbycie się włosów połkniętych podczas pielęgnowania futra. W sklepach zoologicznych i supermarketach można kupić kocie „ciasteczka”, zawierające wapń i witaminy. Mogą one być podawane kotom jako dodatkowa nagroda. Kot zawsze powinien mieć do dyspozycji miseczkę ze świeżą wodą. Prawie każdy kot uważnie śledzi, co je jego właściciel i może „żebrać” przy stole. Jeśli chcemy tego uniknąć, musimy konsekwentnie (!) mu odmawiać. Raz zrobimy wyjątek – i cały trud na nic.
Od czasu do czasu kot musi jeść trawę; to przyspiesza trawienie i pomaga wykrztusić kłębki sierści z żołądka. Trawa zawiera też pewne witaminy. Jeśli nie mamy ogrodu lub właśnie jest zima, możemy wysiać dla naszego pupila specjalną trawę w skrzynkach na parapecie.
Większość naszych domowych kotów rzadko ma okazję upolować mysz; dlatego tak ważna jest właściwa dieta. Lepsze niż jeden obfity posiłek są małe porcje kilka razy dziennie – również w naturalnym środowisku polowanie kończy się powodzeniem tylko raz na kilka godzin. Jako zwierzęta mięsożerne koty potrzebują przede wszystkim białka, tłuszczów i węglowodanów, a do tego soli mineralnych i witamin. Gotowy pokarm z puszek stanowi wprawdzie pełnowartościowe pożywienie, ale nie jest zbyt tani i pozostawia mnóstwo odpadków. Sucha karma zaś powinna stanowić jedynie uzupełnienie diety, i być stale w miseczce – na wypadek, gdyby kot zgłodniał. Koty są smakoszami i lubią urozmaicone jedzenie. Można im sprawić radość surowym lub podpieczonym mięsem (mogą być podroby) pokrojonym na drobne kawałki, rybą (bez ości!) – surową, gotowaną bądź z puszki, jajkiem, mlekiem czy serem. Pamiętajmy, że miseczka musi być zawsze dokładnie wymyta! Wieprzowina zawiera często zabójcze dla kotów wirusy – nie ugotowaną nie wolno karmić kota. Surowa wątroba, podobnie jak mleko, wywołuje u niektórych kotów biegunkę. Wiele kotów lubi warzywa, można więc do ich jedzenia dodać nieco gotowanego szpinaku, utartej marchewki, ziemniaków, groszku czy ryżu. Pokarm powinien mieć temperaturę pokojową i nie zawierać przypraw. Łyżeczka oleju roślinnego czy masła pozwoli na łatwiejsze pozbycie się włosów połkniętych podczas pielęgnowania futra. W sklepach zoologicznych i supermarketach można kupić kocie „ciasteczka”, zawierające wapń i witaminy. Mogą one być podawane kotom jako dodatkowa nagroda. Kot zawsze powinien mieć do dyspozycji miseczkę ze świeżą wodą. Prawie każdy kot uważnie śledzi, co je jego właściciel i może „żebrać” przy stole. Jeśli chcemy tego uniknąć, musimy konsekwentnie (!) mu odmawiać. Raz zrobimy wyjątek – i cały trud na nic.
